De overheid schiet ernstig tekort in haar primaire taken: het beschermen van haar burgers en het bevorderen van maatschappelijk verantwoord ondernemerschap.
Rosanne Hertzberger neemt in haar column van zaterdag 25 januari Hans Wiegel en enkele anderen op de hak om hun tegenstand tegen windmolens. Maar hiermee doet zij de mensen tekort die een windpark naast hun deur hebben of krijgen. Het rijk zet lagere overheden onder druk om locaties aan te wijzen. Ondernemers, vaak grondeigenaren, grijpen hun kans en eigenen zich schaamteloos de leefomgeving in de wijde omtrek toe, geholpen door de overheid. Zij zijn niet aanspreekbaar op geluidsoverlast en slagschaduw. Burgers zien een gesloten blok van initiatiefnemers en overheden tegenover zich.
De overheid schiet ernstig tekort in haar primaire taken: het beschermen van haar burgers en het bevorderen van maatschappelijk verantwoord ondernemerschap. Integendeel, de overheid komt de windlobby tegemoet door de geluidsnorm fors op te rekken. Omwonenden die vragen om compensatie voor de waardedaling van hun woningen, worden door hun overheid het juridische moeras van de planschadeclaims in gedreven. Zo gaat het in de Noordoostpolder. De burgemeester van Urk verwoordde het treffend: als een project er met zoveel wetgevingsgeweld doorheen wordt gedrukt, deugt het niet.
Henk Hoving is boer in de Noordoostpolder en woont al ruim 20 jaar onder een windpark.
Bron: NRC, 1 februari 2014.