“The tragedy of the commons”, waarover Garrett Hardin veertig jaar geleden in Science schreef, lijkt in Nederland steeds meer harde werkelijkheid te worden. De invoering op 1 juli 2008 van een nieuwe Wet Ruimtelijke Ordening verandert op zichzelf niets daaraan. De wet blijft een “goede ruimtelijke ordening” voorschrijven, maar niemand weet wat daaronder precies moet worden verstaan. Bijgevolg hangt het ruimtelijke beleid in de lucht, hetgeen willekeur en het maken van fouten bevordert. Onze collectieve ruimte – niet te verwarren met het in Nederland beschikbare bodemoppervlak – is daarvan de dupe. Er moeten nieuwe paden worden gezocht. Een artikel van Pieter Lukkes in Spil.